thegreataustraliantrip.reismee.nl

Week 1. De horrorreis en een toeristische week.

Nadat we emotioneel afscheid hadden genomen, was het tijd om onze koffers te gaan inchecken. Omdat we online al hadden ingecheckt hoefden we die alleen nog maar af te geven. Hier kwam obstakel 1. Mijn koffers waren goedgekeurd en mochten richting hun 1e bestemming. Bij Coco verliep het een beetje anders. Die koffers waren natuurlijk te zwaar. Daar moest iets uit de grote koffer in de kleine (die al bom en bom vol zat) koffer worden gestopt. Dit ging met veel kracht en een bijna scheuring van de rits. Maar dachten we, als dit het enige is dan gaat het goed komen.

De eerste vlucht was 9uur en 35 minuten naar Beijing. Dit verliep zonder problemen. Elke stoel had zijn eigen tv’tje en we hadden zelfs een bak naast ons waar we spullen in konden stoppen voor tijdens de reis. Ideaal natuurlijk. Vol enthousiasme kwamen we dan ook aan op het vliegveld van Beijing. Waarna we eerst een klap in ons gezicht kregen van de warmte en benauwdheid kwamen we tot de conclusie dat dit geen fijn vliegveld was. Als eerste moesten we onze vingerafdrukken achterlaten met hulp van een Nederlandssprekend programma. Omdat we niet wisten waar we naartoe moesten, liep ik naar de 1e Chinese werknemer die ik zag. Hij stuurde ons meteen naar het invullen van een arrival kaart, zonder onze vraag aan te horen. Na 1,5 tot 2 uur in een warme rij te hebben gestaan kwamen we eindelijk bij de medewerker van de immigratiedienst, die ons de rij weer uit stuurde. Want we moesten geen gele kaart, maar een blauwe kaart hebben en laten tekenen bij een speciale transferbalie. Wel mochten we toen meteen doorlopen naar het begin van de rij en waren we in China. Ofwel stempel 1.

Omdat het zo lang duurde was er iemand naar ons op zoek, voor onze koffers. Die moesten opnieuw worden ingecheckt en doorgestuurd worden. Na een zoektocht naar de juiste incheckbalie kwam het volgende probleem. Er bleek een fout te zijn met mijn visum. Mijn document nummer van mijn paspoort kwam niet overeen met die van mijn visum. OEPS. Dat leverde even zware stress op. Maar in plaats van dat die man zei van het komt wel goed, bleef die maar weglopen en in het Chinees schreeuwen tegen collega’s. Wat we hebben geleerd is dat ze dol zijn op schreeuwen en dan het liefst met een hele grote megafoon. Uiteindelijk kregen we onze tickets, maar moesten nog wel 1,5 uur wachten tot we de koffers konden afgeven. Dit omdat we VEEEEEEL te vroeg waren blijkbaar. Dit zorgde wel voor er een domper op onze reis op dat moment. Wat vooral opviel was dat we de enige buitenlanders waren op deze vlucht en ik dus de enige blondine. Dat zorgde voor veel bekijks.

De vlucht naar Shenzhen verliep prima en geen problemen. Gelukkig! Hier was ons humeur ook alweer een stuk beter en waren we wat uitgeruster. Alles liep op rolletjes, tot we naar de gate liepen. Hier stonden opeens 2 medewerkers ons aan te kijken, waarna ze met Google translatie op ons afkwamen. U moet uw koffer uitpakken. Maar dat gold dus alleen voor Coco. Dus die ging samen met een vrouwtje naar haar koffer, waarna ze een mini lithium batterij eruit moest halen. Maar uiteindelijk was het feest, want we zaten in het vliegtuig naar Melbourne. Het enige spannende was op dit moment nog officiële het land wel in mocht in verband met mijn visum. Dit was ook de 1e vlucht met regelmatig wat turbulentie. Ook was deze vlucht pittig. Nadat we vertrokken met 1,5 uur vertraging hebben we 9uur in het donker gevlogen. Wel hebben wat kunnen bijslapen. Maar we waren vooral klaar met het reizen en het gedoe. We waren dan ook vooral erg blij dat we het bericht kregen dat de daling werd ingezet.

Omdat we helemaal achteraan zaten in het vliegtijd, hadden we alle tijd om op ons gemak op te staan en onze spullen te pakken. Waarna we met spanning (ik vooral) naar de paspoortcontrole liepen. Dit bleek allemaal soepel te verlopen en ze moest er zelfs om lachen. De koffers lagen al op de band, dus we stonden met een paar minuten aan de andere kant. Daar werden we opgewacht door Paul, familie van Coco die ons naar hun huis heeft gebracht waar we kunnen acclimatiseren aan Australië.

Meteen op de 1edag werden we meegenomen naar vrienden, die kangoeroe in de achtertuin hadden. Dat is natuurlijk iets wat je op de meteen gezien moet hebben, ook al zie je ze de komende weken zowat elke dag. Het was zwaar om die dag wakker te blijven, dit omdat we niet veel hadden geslapen in het vliegtuig. Op maandag werden we meegenomen om de rest van de familie te ontmoeten. Het is leuk om af en toe een beetje Nederlands te kunnen praten. De rest van de week was gevuld met activiteiten, wat zorgde voor een leuke en ook een beetje vermoeiende paar dagen. Ook ging het met de jetlag steeds beter. De 1enacht hebben we goed doorgeslapen, maar zoals wat verteld was de 2enacht een ramp. Gelukkig was dit de enige nacht waarin ik slecht heb geslapen (YAY!).

Op dinsdag stond een uitstapje naar Melbourne op de planning. Hier hebben we van Phillip een hele uitleg gekregen over de gebouwen. Het is een prachtige stad, waar we zeker nog een paar keer naartoe moeten gaan willen we alles gezien hebben. Dit kunnen we gewoon doen met de trein vanuit Geelong. In Melbourne hebben we ook voor het eerst echt typisch Chinees gegeten. Ook dit is zeker voor herhaling vatbaar, ook al zijn we een beetje klaar met Chinezen op dit moment.

Woensdag stond in het teken van Healesville. Dit is een sanctuary, die van oorsprong zieke en gewonde dieren opving en deze beter maakte. Wat voor mij vooral interessant was, is het ziekenhuis dat erbij is. Hier worden gewonden dieren gebracht, die worden geholpen. Tijdens de wandeling kwamen we een kangoeroe tegen, die zich heel gemakkelijk liet aaien. Dit was echt een hoogtepunt van de dag.

Donderdag was mijn favoriete dag. Het bezoek aan de pinguïns. Rond de middag zijn we naar Phillip Island gereden, waar de pinguïns aan land komen na misschien dagen op zee. Ook is hier een prachtig uitkijk punt (Nobbies), waar je ondertussen ook pinguïns ziet zitten in hun huisjes. Wanneer de zon ondergaat, komen de pinguins aan land en kan je ze zien rennen over het strand. Daarna is het mogelijk om door de duinen (over paden) te lopen en kan je ze waggelen naar hun huisje.

Vrijdag was een rustige dag vergeleken met de rest van de week. We zijn toen in onze auto naar Deakin University gereden en hier hebben we kennis gemaakt met Annalisa. Die heeft ons een korte rondleiding gegeven. Dit was handig, want dan wisten we in ieder geval waar we naartoe moesten op maandag. Op deze manier raakten we niet verdwaald. Naderhand hebben we een tour door Anglesea gekregen, zodat we wisten welke stranden het beste waren, waar de winkels waren etc.

Zaterdag en zondag was een rust dag. Na een rustige ochtend zijn we zaterdag naar het strand gegaan. Hier heeft Coco een uurtje in het water gelegen en gesurft. Ik ben een wandeling gaan maken over het strand, want het was stralend weer. Naderhand zijn we naar een nabijgelegen stadje gegaan, waar nog meer winkels zijn en wat grotere (goedkopere) supermarkten. Dit is niet zover rijden, dus als we geen zin hebben om in Waurn Ponds te gaan, kunnen we altijd nog daarnaartoe gaan in de weekenden. ’s Avonds zijn we naar de lokale pub gegaan, waar we een leuke avond hadden met wat andere familieleden. Zondags zijn we naar de vuurtoren gegaan, waar ze een uitkijkplek hebben. Hierna hebben we de week met de familie afgesloten met een hamburger. Naderhand is de familie terug naar Emerald gegaan en zijn wij achtergebleven in Anglesea. Ik heb toen voor het eerst, zonder begeleiding, naar de supermarkt gereden. Dit blijft denk ik nog wel even spannend.

Na deze drukke, maar erg leuke week met veel indrukken is het dan tijd voor het gene waar we voor zijn gekomen. Op maandag begint dan eindelijk stage.

Tot over 1 week :D

Liefs, Lot

Reacties

Reacties

Hans Smeulders

Mooie ervaring zo’n wereldreis. Ook mooi dat je zo liefdevol opgevangen bent en begeleid de eerste week. We Skypen en zien uit naar jullie ervaringen. Xx je vader.

Aurora Smeulders

Wat eer reis. ik snap voorlopig even geen chinezen meer. Geniet van de indrukken de ervaring en niet te vergeten succes met de stage. we spreken elkaar gauw weer. je Moeder

Robert

Hoi Lotte, wat leuk om te lezen, geniet van de tijd, want die vliegt voorbij!

Robert
(Collega van Hans ;))

Wilma

Ha Lotte, top om je zo te kunnen ' volgen' ?

Angelique meulendijks

Wat een gedoe zeg, maar nu kan t genieten gaan beginnen. Ik kijk uit naar je volgende verhaal ?

{{ reactie.poster_name }}

Reageer

Laat een reactie achter!

De volgende fout is opgetreden
  • {{ error }}
{{ reactieForm.errorMessage }}
Je reactie is opgeslagen!