Zo slaan we een paar weken over, zo heb je er ineens 2 van 3weken. Mijn excuses voor de het niet posten (SORRY MAM!). Afgelopen week heb ik mijn tijd verdeelt tussen stage en mijn visite. Want mijn grootouders zijn aangekomen aan de andere kant van de wereld. Op stage gaat alles zijn gangetje. Het project gaat goed en mijn begeleiders zijn tevreden. Dat is altijd een positief ding. Zodra mijn opa en oma weg zijn ga ik verder met het grote onderzoek waarbij ik drie weken de tijd heb om dit uit te voeren. Want hierna is de ruimte niet meer fulltime beschikbaar voor mij. We zijn alweer halverwege de stage, de tijd gaat zo snel hier. Nog 10 weken te gaan en dan zijn we alweer klaar. We hebben afgelopen week ook weer een afspraak gehad in Melbourne bij de politie. Omdat mijn begeleider daar niet aanwezig is komende tijd, ging het vooral over het project van Coco. Dit was geen probleem, want ik had al mijn voortgang besproken met mijn begeleider van de uni.

Op woensdag zijn we met zijn alle naar Ballarat wildlife park geweest. Dit was echt een leuke ervaring. De kangoeroes lopen daar gewoon rond en laten zich aaien en selfies met ze maken. Zodra je eten had kwamen ook de emoes ineens aanwandelen. Ook waren de koala’s veel actiever hier dan in het vorige park waar we waren geweest. Dat was zo leuk om te zien en om ze te rond scharrelen. Ze hadden hier ook kleine pinguïns die je van heel dichtbij kon bekijken. Dus al met al is dit park een zware aanrader. Het stadje zelf is ook erg leuk met een aardige winkelstraat. Ook heb ik hier de allereerste Rabobank gespot. Toch een klein beetje Nederland hier. De weg ernaartoe gaat langs grote gele weilanden wat zorgt voor een prachtig gezicht.

Voor het weekend stond een reis naar Portland gepland. Dit is een rit van ongeveer 5uur langs de Great Ocean Road, zo’n 328 km. Het eerste stuk heeft opa gereden, want dit was al bekend terrein. Nadat we een korte lunchpauze hebben gemaakt in Port Campbell, ging de reis verder en reed ik. Langs de route ontdekte we nog wat dingen die we wilde zien, maar omdat we voor een bepaalde tijd moesten inchecken bewaarde we die voor de terugweg. Zodra we de B100 afgingen (GOR) kwamen we in het platteland terecht en werd het ineens een beetje saai. Er was weinig te zien en de dorpen waren niet echt aantrekkelijk om even te stoppen. Portland zelf is een leuk dorp met veel te zien. De omgeving is ook een mooi stuk. Er zitten verschillende restaurantjes en winkeltjes, maar het is wel een echt arbeidersdorpje.

Dit weekend zijn we ook naar Cape Bridgewater geweest. Hier zijn verschillende dingen die we wilde zien. Eerst hebben we een hike gemaakt van 2,5km redelijk stijl naar boven om de zeehonden te zien. De weg naar boven liep langs de kliffen wat zorgde voor een prachtig uitzicht. Eenmaal boven aangekomen had je uitzicht van bovenaf op 2 verschillende zeehonden kolonies. Het was erg leuk om deze in het wild te zien en ze lagen lekker te relaxen op de stenen in het zonnetje. Het was mooi om te zien dat ze gewoon hun ding deden en zich niks aantrokken van de mensen die op grote hoogte stonden toe te kijken. De wandeling duurde ongeveer 2-3uur, omdat we veel hebben gestopt onderweg. Tijdens de wandeling hadden we stralend weer, met af en toe wat afkoelende wind. Vooral op het puntje van de klif werd je zowat weggewaaid. Zodra we in de auto zaten kwam het ineens met bakken uit de lucht vallen. Na deze hike zijn we wat gaan eten in het enigste restaurantje in het dorp. Wel is het voordeel van het dorp dat het allemaal rondom 1 hoofdstraat ligt, en wanneer je deze dus uitrijd je bij de volgende bezichtiging uitkomt. Het versteende woud en de blowholes. Dit lijkt op een bos waarvan de boomstammen helemaal versteend zijn, alleen zijn deze pijpen niet afkomstig van bomen maar door steen en water zelf gevormd. Er zijn verschillende verhalen rondom hoe deze zijn gevormd, ik weet alleen dat het een verassend gezicht is en erg mooi. Je verwacht dit niet te zien, want de rest van de route is helemaal begroeid en groen. De wandeling gaat verder naar de blowholes, waarbij je de zee tegen de kliffen op ziet knallen. Hier kon je ook goed het verschil in gesteente zien. Hier is deze namelijk zwart van de ooit aanwezig geweeste vulkaan.

Ondertussen hebben we ook bedacht wat we op zaterdag gingen doen. Het eerste plan was om een boottocht te maken langs de zeehonden, alleen omdat het hier nog maar net lente is, liggen de boten nog niet in het water. Dus hebben we besloten om een rivier cruise te maken vanuit Nelson (the place to be) langs de prinses Margeret caves. Dit is een tocht van ongeveer 4,5 uur. Tijdens deze tocht ga je van Victoria naar Zuid-Australië en weer terug naar Victoria. Tijdens deze twee staten ligt een tijdsverschil van een half uur. De grotten bevonden zicht op een diepte van 68 traptreden. Het mooie van deze grot was, dat hier de stenen ook horizontaal groeien in plaats van verticaal. Doordat deze grot aanwezig was onder een bos, kon je ook de boomwortels goed zijn die op zoek waren naar water. Deze grot is ontdekt door iemand die een gat had gevonden in de vloer en zich daarin liet zakken. Deze man is tijdens het ontdekken van de grot een tijdje zoek geweest. Maar het heeft wel geleid tot iets heel moois. Nelson zelf, waar de boot vandaan ging is helemaal niks. Ondanks het feit dat het 1 restaurantje heeft en 1 tankstation, is er niks tot helemaal niks te beleven. We hadden het goeie idee om eerder hiernaar toe te vertrekken, omdat de verwachting was dat het een grote plaatst was. Helaas was dit niet het geval. Gelukkig maakte de boottocht een hoop goed en waren we weer positiever geworden. Op de terugweg naar Portland zaten langs de weg verschillende keren kangoeroes en liepen er zelfs een paar emoes rond. Het is zo gek om deze in het wild te zien lopen. Ze blijven leuk.

Dan zat het weekend er alweer op. Op zondag stond de tocht terug naar Anglesea gepland. We zijn om 9:00 vertrokken en kwamen om 20:30 ongeveer aan bij het huisje. Doordat we in het begin de verkeerde kant opgingen zijn we uiteindelijk op een parallel weg beland die ons door het binnenland voerde. We kwamen in ongeveer 2,5uur 3 of 4 auto’s tegen. De eerste stop was bij de Bay of Island. Dit zijn verschillende rotsblokken in het water dat lijkt op kleine eilandjes. Vandaar ook de naam. Verderop zit de Bay of Martyr. Deze heeft veel weg van de vorige stop, maar nog steeds mooi om te zien. Mijn favoriet was de Grotto. Het is jammer dat een tijd terug de London Bridge is neergestort, want daar is nu bijna niks meer van over. Hetzelfde geld voor the Arch, dat is ook een beetje in het niet gevallen als je het vergelijkt met de overige bezienswaardigheden. Desalniettemin is het wel mooi om te zien. Loch en Gorge iets verderop of iets terug, net hoe je het bekijkt is dan wel weer echt een must see. Dit vormt een soort poort naar de zee toe en je kan hier vanaf het strand ook nog 2 grotten bekijken. Het is vooral heel bijzonder dat de natuur zoiets heeft gevormd. Als je al deze dingen vergelijkt met de 12 apostelen, zijn er wel mooiere dingen te zien.

Na deze korte stops gingen we door naar het witte bos. Dit is aanwezig bij Cape Otway, waar je ook een wandeling kan maken bij de vuurtoren. Het witte bos bestaat uit, zoals de naam het al zegt, witte bomen. Dit zorgt voor een prachtig contrast, want het ligt tegen het regenwoud aan. Uiteindelijk hebben we nog een korte koffiestop gemaakt in Apollo Bay en een eetstop in Lorne en daarna was het hop door naar huis. Dit was een rit van nog 30 min in het pikkedonker langs de kliffen. Eenmaal thuis aangekomen was iedereen gaar en was het dus ook op tijd naar bed.