Week 6 alweer aan de andere kant van de wereld. Deze week stond vooral in het teken van diehard werken om het projectplan af te krijgen. Doel is om het aan het eind van de week bij de begeleiders te krijgen die het dan kunnen controleren. Dat betekent dat we nog meer moeten lezen en schrijven, moeten vertalen en doorwerken. En het doel is gehaald donderdag had ik mijn eerste versie ingeleverd bij begeleider 1 en vrijdag bij begeleider 2. Nu is het wachten op de laatste feedback en dan kan het door naar Avans. Ook ben ik op vrijdag begonnen met het schoonmaken van mijn ruimte. Wat was dat nodig zeg. Het water bleef gewoon zwart. Dus maandag nog maar een keer extra dweilen.

Op zaterdag gingen we weer wat nieuws ontdekken. Dit keer stonden er weer watervallen op de planning. Als eerst gingen we op zoek naar de Cumberland falls. Die bleken onvindbaar, want de weg was deels afgesloten door een lange hardlooptocht. Dus op naar waterval 2 de Sheok falls. Deze zit vlak langs de Great Ocean Road, maar je hebt helemaal niet door dat je zo dicht op de weg zit. Het leuke van deze was dat je super dichtbij kon komen, wat niet vaak voorkomt. Via 1 pad kwam je aan de onderkant uit wat een klein waterplasje is. Als het warm is zou je hier best in kunnen zwemmen denk ik, of je dat wilt is een ander verhaal. Dan volgt er een lang trappen pad naar boven om bij de andere waterval uit te komen. Deze is groot en breed uitgestrekt. Er loopt een pad achterlangs en je kan vanaf twee kanten bij deze waterval komen.

We waren nog steeds op zoek hierna naar de Cumberland falls, dus terug naar Lorne om via daar te proberen. We zijn er wel achter dat zodra je van de hoofdwegen af bent, je ook van de verharde wegen af bent. Dit is goed voor het ontwikkelen van de rij skills. Wordt weer wennen straks op het Nederlandse asfalt. Na onverharde weg nummer 100 kwamen we uit op een doodpunt. Vanuit hier liepen paden naar verschillende watervallen (die zeker op de planning staan voor een volgende keer). We wilden hier naar een waterval dat niet zo ver lopen was, alleen begon het toen kei en keihard te regenen. Omdat het de afgelopen dagen al mega hard had geregend, leek het ons verstandiger om deze te doen wanneer het droger is. Dus op pad naar de volgende.

De Erskine falls bleken een grote verassing te zijn. De eerste waterval is dichtbij en mooi. Eigenlijk zijn alle watervallen mooi. We kwamen op het idee om een stuk te gaan klimmen, want we zagen mensen verdwijnen in een pad dat wegging van de waterval. Na een hele klim kwamen we uit bij nog 1 waterval. Deze was verstopt en dus niet zo druk. We zijn hier nog een stuk verder gegaan en zelfs de rivier overgestoken. Was misschien niet het beste idee, met de regen. Maar he, je moet wat he. Het bleek uiteindelijk dat we toch niet verder konden, dus hop weer terug over de rivier. We worden er wel steeds beter door op deze manier.

Terug in de auto was het tijd om terug te rijden naar Anglesea. Onderweg wilde we stoppen in Fairview bij de boekenwinkel en een kop koffie (want het was koud!). De mensen van het koffiehuis waren superaardig en hadden goeie tips voor ons dat we nog konden zien. Dus met koffie op en vol goeie moet gingen we op weer de weg op. We wisten dat vanuit Airleys’s inlet een pad liep achterlangs dat meteen in onze straat uit kwam. Dus waarom doen we dat niet een keer. Leuk idee toch…. Bleek toch even anders. Of nouja ik vond het erg leuk om te doen, want ik hoefde zelf niet te rijden deze keer. Het bleek een aardig parcours te zijn met diepe gaten in de weg en die met een normale auto niet kan rijden. Zodra we de auto in 4wd zetten ging het ineens een stuk beter. Het was een leuk om een keer te doen en het uitzicht was prachtig. Dat was een groot voordeel. Thuisgekomen was de auto nog heel, misschien niet meer zo schoon, maar wel heel. (Zie in video's het gemaakte filmpje)

Ondertussen maken we ook nieuwe vriendjes met de vogels, maar misschien komt dat Coco ze blijft voeren.